تنبور، سازی است زهی-زخمه‌ای، متشکل از کاسه‌ای گلابی شکل، دسته و گوشی‌ها که در حال حاضر داری سه سیم است. کاسه این ساز به طور سنتی به صورت یک تکه و یا چند تکه از ترکه‌های به هم پیوسته چوب درخت توت ساخته می شود. جهت اجرای فواصل متفاوت صوتی در طول دسته ساز، پرده هایی (دستان) نصب می شود که از جنس روده حیوانات و یا نوعی پلاستیک مخصوص می‌باشد.
قدمت این ساز به هزاران سال قبل بر می‌گردد ، به طوری که می توان آن را پدر همه سازهای زهی نامید. تنبور استفاده شده در اجراهای رستاک، نوعی از این ساز است که بیشتر در نواحی کرمانشاه و کردستان ایران کاربرد دارد و در آن فرهنگ دارای جایگاهی معنوی و قدسی است .

از استادان بزرگ تنبور می توان به خلیل عالی نژاد اشاره کرد